باور عشق
اگر نامه ام به نام تو آغاز می شد، اگر دفترم با یك
اشاره تو باز می شد، اگر دستهایم با نفس تو گرم می
شد، اگر دلم با لبخند تو نرم می شد، اگر پشت درهای
بسته نبودم و اگر از روزگار خسته نبودم، باز می
توانستم همسایه یاس باشم یا همبازی پروانه ای با
احساس باشم
اگر دیوارهای سرد روبرویم قد نمی كشیدند، اگر
بادهای ولگرد سیبهایم را از شاخه نمی چیدند، اگر
آرزوهای ریز و درشتم پرپر نمی شد، اگر گوش فلك
كر نمی شد، اگر همه رودخانه ها آرام بودند، اگر
زمین و زمان رام بودند و اگر دل دریایی ام سنگ
نمی شد، باز می توانستم با ستاره ها تا صبح بیدار
.باشم یا عاشقانه در حسرت دیدار باشم
اگر افتادن برگ را باور می كردم، اگر از عشق
غافل نمی شدم، اگر این همه عاقل نمی شدم، اگر تپش
قلب تو را فراموش نمی كردم، اگر فانوسهای خاطره
را خاموش نمی كردم و اگر از یاد تو چون باد
نمی رفتم، باز می توانستم با تو آغاز شوم یا درون
.غنچه بمانم و راز شوم
اگر كوچه های زندگی بن بست نبود، اگر پیوسته
سبزه ها و درختان را دعا می كردم، اگر نیمه شبها
تو را صدا می كردم، اگر از همه جا بی خبر نمی
شدم و اگر بسته ی كاش و اما و اگر نمی شدم، باز
می توانستم نام تو را بر زبان بیاورم یا لااقل دستی
به سوی آسمان بیاورم
